بسم الله
نشستن با دشمنان خدا برای مدعیان خط امام (ره) تبدیل به یک عادت شده است.
بدون اینکه بخواهیم وارد فضای فتنه گون سال گذشته شویم اگر چند لحظه با خود فکر کنیم که چگونه مدعیان دین مداری و اخلاق گرایی به مجلس جشن فرزند کسی می روند که اساس تفکر دینی را هدف گرفته و بنیاد نظام اسلامی را غیراخلاقی و غیر انسانی می داند؟!
این البته برای مومنین نشانه واضح و برجسته ای از نفاق است و قرآن شناسی جامعه اسلامی این کژتابی را جز بر نفاق حمل نخواهد کرد که مدعیان انقلاب اسلامی با دشمنان اعتقادی آن همراه و هم مجلس باشند.
در تاریخ اسلام نمونه این رفتار به راحتی قابل رصد کردن است؛ هم پیمانی عبدالله بن ابی از اشراف مدینه با کفار و یهودیان ، دوستی برخی از صحابه پیامبر با کفار قریش و امید به شفاعت آنان در روز مبادا نمونه هایی از این رفتارهای منافقانه در صدر اسلام است.
تحلیل این جریانات نیز از کلام وحی به خوبی قابل فهم است؛ در واقع مسلمانان ظاهری و منافق صفت به دلیل عدم ایمان واقعی به اسلام عزیز و مبداً عزت ، تصور میکنند با دوستی ورزیدن نسبت به دشمنان خدا میتوانند ذخیره ای به خیال خودشان برای روز سختی و عسرت و ایام گرفتاری مسلمین اندوخته کنند. تصور میکنند اگر احیاناً نظام اسلامی ضربه ای اساسی خورد اینان بتوانند دستی از پشت برآورند و خود را از مهلکه برهانند. این معنا به خوبی در معنای کلمه منافق مستتر است.
شاهد بر این معنا گفتگوی شرم آوری است که تاریخ از زبان دو تن از یاران پیامبر در روز نبرد احد و بعد از شکست سپاه اسلام نقل کرده است. در اثنای هزیمت و تلاشی سپاه اسلام و فرار عده ای به دامنه کوه یکی از سپاهیان رسول الله (ص) به دیگری میگوید اکنون که پیامبر (ص) کشته شده است چه باید کرد؟ و دیگری پاسخ میدهد که باید دست به دامان ابوسفیان شویم تا ما را امان دهد و شفاعت نماید!
به راستی مهدی کروبی آیا نمی دانست که عبدالکریم سروش چه نسبتهایی را به امام عزیز امت(ره) و نظام مقدس اسلامی داده است و اصولاً چگونه درباره دین و مذهب ما می اندیشد که او را مشاور خود در انتخابات معرفی کرد و اکنون به مجلس جشن او می رود.
سید محمد خاتمی آیا با این کلام سروش که زیارت جامعه کبیره (ماثور از امام هادی علیه السلام) مرامنامه شیعه غالی است همراه است و این اعتقاد سروش که بشر جدید از دین بی نیاز است را پذیرفته است که با او همراه می شود؟
چگونه باید این بی شرمی و بی احترامی از سوی مدعیان دینمداری و انقلابی گری را فهم کرد جز اینکه بریدن از مردم و انقلاب اسلامی آنها ، ایشان را برای فرار از احساس تنهایی و بی پناهی به دامان آلوده و متعفن شاگرد پوپر و سایر کارگزاران نظام طاغوتی و استکباری حاکم بر غرب انداخته است.
دردمندانه باید گفت برخی از فرزندان انقلاب سابقه مبارزه و مجاهدت خود در انقلاب را با قیمت اندکی معامله لجبازی خود با نظام کرده اند و نگاه مهربان و لحن لطیف گرگهای جهانی را خریده اند که بی شک برایشان هیچ لذتی نخواهد داشت و خسران دنیایی و اخروی سرنوشت محتوم این مسیر ناصواب است.
انذارهای مشفقانه و دلسوزانه رهبر معظم انقلاب به یاران انقلاب مبنی بر حفظ مرزبندی شفاف با دشمنان و عدم گرایش به معاندان نظام اسلامی در این شرایط یادآور اهتمام ویژه ایشان به حفظ فرزندان انقلاب در دامان مردم مسلمان ایران است.
