باسمه تعالی
اتفاق بدی که همواره نسبت به آن تذکر داده می شد اکنون تا حدودی افتاده است و به واسطه اتفاقات اخیر، مسائل داخلی ایران از جمله امور اقتصادی تا حدود زیادی در رابطه به مسائل سیاست خارجی تعریف می شود.
در افواه عمومی می گویند فلان مسئله حل شود ارز پائین می رود یا اگر فلان طور شود طلا بالا می رود.
فارغ از این که چقدر این مسئله صحیح و در عمل واقعی باشد، گره زدن معیشت روزانه مردم با مسئله سیاست خارجی نقطه ضعف و پاشنه آشیل خطرناکی محسوب می شود. وقتی قرار است شما به وسیله مصالحه با طرف های خارجی که اتفاقا با ما معارضه هم دارند اقتصاد کشور را بهبود ببخشی ناچاری در گفتگو با آن ها کار را تمام کنی زیرا راه دیگری مقابل شما گشوده نیست و جو روانی جامعه منتظر تاثیر گذاری شما است و اگر چنانچه عنوان شود که مثلا گفتگوها موفق نبوده است دقیقا معادل این است که بگویند شما در مدیریت اقتصاد کشورت ناموفق بوده ای و این یعنی فاجعه یعنی کوتاه آمدن از آرمان هایت و خطوط قرمزت برای رسیدن به چیزی که فکر می کنی مردم را راضی می کند.
البته دستگاه دیپلماسی کشور باید کار خودش را بکند ولی ابتنای کار باید بر قدرت داخلی و توان تولید ملی باشد و از این موضع اهداف کشور دنبال شود. توان داخلی پشتوانه پیروزی در گفتگو با دنیاست.
نباید شرایط به گونه ای پیش برود که اقتصاد ملی کشور نسبت به مسائل خارجی شرطی شده و با هر گونه تنشی همه چیز به هم برید به عکس باید به سمتی برویم که در شرایط بحرانی همه توان کشور متمرکز شده و برای پاسخگویی به تهدیدات آماده شود. یعنی مثلاً مصرف زائد کم شود، بهره وری افزایش یابد، اقبال مردمی به تولیدات ملی گسترش پیدا کند و از این قبیل.
ما برای موفقیت دیپلماسی دولت آقای روحانی دعا می کنیم و البته اطمینان داریم که مستکبرین هیچگاه به آرامش ما رضایت نخواهند داد.
