باسمه تعالی
آمریکا تحریم های سخت علیه ایران را لغو نخواهد کرد زیرا این قدر فهم سیاسی دارد که درک کند اگر فشار تحریم باعث شد کسی پای میز مذاکره بیاید با همان فشار می شود او را پای میز نگه داشت و با همان فشار و حتی بیشتر(چرا که نه) می توان او را مجبور به پذیرش شرایط مورد نظر غرب کرد.
آری! وقتی به دلیل ضعف و در اثر فشار حاضر به گفتگو بشویم نمی توانیم انتظار داشته باشیم طرف مقابل که خودش عامل ایجاد این وضعیت بوده دست از عامل فشار بردارد.
نتیجه این مسیر چه خواهد بود؟ دولتی که عادت کرده است به امتیاز دادن و عقب نشینی از سنگرهای قبلی نظام اسلامی به امید کم شدن تحریم ها و گشایش اقتصادی، خیلی نمی تواند برای حل مسائل داخلی برنامه ریزی مدونی داشته باشد و در اثر کوتاه نیامدن طرف های غربی مستاصل خواهد شد و دنبال مقصرهایی در داخل خواهد گشت تا مسئولیت مشکلات را به دوشش بیندازد و اما مردمی که به هر دلیلی امیدوار شده اند که وضعیت اقتصادی مطلوبی را تجربه خواهند کرد وقتی با تداوم شرایط نامناسب و سخت معیشتی روبرو شوند سرخورده خواهند شد و ناامیدانه به اوضاع نگاه می کنند.
مجموع این شرایط همان وضعیت مطلوب آمریکا و اسرائیل را رقم می زند و بعید ندانید که به سرعت با فعال کردن شاخه نظامی خود به ایران حمله کنند زیرا دولت واداده و ملت سرخورده با منابع نفتی زیاد طعمه بسیار مناسبی است که از دستش نخواهند داد.
ماجرا تا اینجایش دقیقا بر اساس همین سناریو پیش رفته است. سخنان دولتمردان آمریکایی بعد از مذاکره با طرف های ایرانی به خوبی نشان می دهد که آن ها پی برده اند تحریم ها بر دولتمردان ایران اثر گذاشته است و ناچار به گفتگو شده اند؛ بنابراین یک سره بر طبل تداوم تحریم ها، وجود گزینه نظامی روی میز، کوتاه نیامدن از منافع اسرائیل و الزام ایران به پذیرش شروط هسته ای غرب می کوبند.
