باسمه تعالی
چند هفته ای هست که شیراز دیگر چیزی به نام حمام شکوفه ندارد.
حمام شکوفه حداقل این قدر احترام داشت که یک چهارراه به نامش شده بود آنهم به صورت کاملاً مردمی و من بی سواد تصور می کردم وقتی مکانی این قدر در فرهنگ مردم اهمیت پیدا می کند که یک گذر را به نامش کنند مسئولین شهری باید به احترام و با توجه این نماد، برنامه های خود را تدوین و اجرا کنند.
ولی خوب بی سوادی است و هزار درد بی درمان! شهرداری صاف می کند و جلو می رود تا ثابت کند مدرنیزاسیون در توسعه شهری شیراز، ترجمه ای جز تعریض معابر (ولو بلغ ما بلغ) نداشته و نخواهد داشت.
بهرحال به اطلاع کلیه نزدیکان و دوستداران می رساند چیز زیادی از شیراز باقی نمانده است و تا فرصت هست از آثار بجا مانده از شهر شیراز دیدن فرمایند.
با تلاش چندین ساله مدیران شهری و استانی شهری با نام شیراز در سمت شمال غرب آن شهر قدیمی در حال ساخت است که پیشرفت قابل توجهی نیز داشته است.
با ادامه روند فعلی شهر قدیمی شیراز بیشتر به عنوان محلی برای زیارت های گاه و بیگاه و بازدید از برخی مراکز تاریخی و فرهنگی مورد استفاده خواهد بود و به همین دلیل باید خیابان هایش تعریض شود تا عبور خودروها به سادگی صورت بگیرد و این وسط، یک حمام هم خراب بشود مهم نیست.
اصولاً خراب شدن حمام شکوفه بیشتر بهانه ای بود برای این که یادآوری کنیم بافت تاریخی شیراز برای زیستن آدم ها و عبور آدم ها ساخته شده است نه خودروها و باید برای این هویت احترام قائل بود. چرا که احترام به خود ما محسوب می شود
