باسمه تعالی
از آرمانشهر تشکر میکنم که مرا دعوت به نوشتن موضوعی با عنوان وطن برای تو کرده است.
فرموده اند که قلب در لسان روایات به امری معنوی اشاره میکند که تعلقی نیز به جسم مخروطی شکل درون سینه انسان دارد. شاید بتوانیم بگوئیم وطن اشاره به محل آسایش ، محل بالیدن ، محل رویش و محل تکامل انسان دارد که تعلقی نیز به موطن خاکی او دارد. طبیعی است که با این حساب میتوان دو موطن خاکی و فرهنگی را در نظر گرفت. وطن خاکی جایی و مکانی است که مرا در خود می پرورد و وطن فرهنگی ، فرهنگ زایش و رویش و تعالی من است. بر حسب خصلت بنی آدم میتوان گستره وطن او را متفاوت از دیگران مشخص کرد. به بیان دقیق تر آدمهای از یک خون و تبار و خاک میتوانند اوطان گوناگونی داشته باشند و این به وسعت روح و بلندی طبعشان بستگی دارد.
برای من وطن در یک کلام یعنی اسلام. برای من وطن یعنی جبهه انقلاب جهانی اسلام ، جایی که در آن دنیا آمده ایم و در آن به تکامل میرسیم. برای من وطن یعنی اویس قرنی ، برای من وطن یعنی بلال حبشی ، وطن برای من یعنی شهدایی که در عراق به دنیا آمدند و در عراق بزرگ شدند و هنگام پیروزی انقلاب اسلامی به ایران آمدند و لب مرزها برای مقابله با تهاجم جبهه استکبار ایستادگی کرده و کشته شدند و امروز ما به آنها مدال افتخار میدهیم که برای دفاع از یک وجب خاک وطن!!!!! از جان خود گذشتند.
اصلاً دعوا سر یک وجب خاک بود؟!
وطن برای من یعنی علامه اقبال لاهوری ، برای من وطن یعنی احساس حقارت در برابر نام چمران و امام موسی صدر. برای من وطن یعنی آدمهایی که از مرزهای خاکی گذشته و به آدم رسیده اند.
