باسمه تعالی
کار نادرطالب زاده در دعوت از ابراهیم حاتمی کیا، کارگردان صاحب سبک و برجسته ایرانی به برنامه فخیم "راز" را در مجموع مثبت و ارزنده می دانم.
چرا نباید یک کارگردان صاحب سبک که در انقلاب و دفاع مقدس رشد کرده است بتواند حرفش را بزند؛ درددل کند و از خودش دفاع نماید؛ حاتمی کیا باید حرف بزند؛ مفصل هم باید بزند؛ همه باید بتوانند حرف بزنند این یک اصل است!
حاتمی کیا وقتی با طالب زاده صحبت می کند، طبیعتاً حرف های خوب و سطح بالاتری خواهد زد و دغدغههای انقلابیاش را خواهد گفت؛ اینها همه از برکات "راز" است.
اما چرا نادر طالبزاده و رازش نخواستند جدیتر به فیلمهای اخیر حاتمیکیا بپردازند و دل نگرانیهای کلامی وی را با محصولات عملی و فیلمهای تولیدی وی مقایسه کنند؟!
همه آنچه حاتمیکیا گفت و میشود از او تا حدودی پذیرفت این بود که چرا با من مانند دشمن برخورد میکنید! چرا مرا تحمل نمیکنید! و چرا به من انگ نفاق می زنید! و چرا عمیق نیستید! و چرا کارهای مرا با بدبینی نگاه میکنید! و چرا با دشمنان انقلاب در کوبیدن من به اشتراک رسیدهاید!
ولی آنچه نگفت و طالبزاده هم چندان سراغش را نگرفت تا توضیحی جدی بشنود این بود که بالاخره کسی با شخص حاتمیکیا مسئله ندارد؛ آنچه هست و بحث برانگیز است فیلمهای اوست؛ فیلمهایی که اگر در مورد جنگ است، ضدجنگ است و اگر اجتماعی است چندان با دغدغههای جبهه انقلاب همآوایی ندارد!
حاتمیکیا البته مروری تفننی روی فیلمهایش کرد و در مورد هر کدام توضیح مختصری داد که بله! این دغدغه را در فلان فیلم پیگیری کرده ام و چنین انتقادات غیرمنصفانهای هم به فیلمم شده است! اما اینها، جوابگویی به انتقادات جدی و قابلتأمل نیست.
این را می شود پذیرفت که یک برنامه جای همه حرفها نیست و بیشتر به نظر می آمد، قرار است طالبزاده فضایی در اختیار ابراهیم حاتمیکیا بگذارد تا به زبان بیاورد که فرزند انقلاب و جنگ است و دغدغهاش، جبهه انقلاب اسلامی است و البته که ما هم میپذیریم، اما حاتمیکیا هم بپذیرد که ما نمیتوانیم درباره فیلمهایش حرف نزنیم.
فیلمهای حاتمیکیاست که موضوع مناقشه است نه خودش؛ "به نام پدر" کدام رسالت را در جبهه فرهنگی انقلاب به دوش میکشد و همچنین "دعوت"!
حاتمیکیا باید بداند که نشستن در موضع طلبکار و بیان اینکه من همچین هستم و همچین نیستم و باید مرا بپذیرید جواب مسئله نیست! پاک کردن صورت مسئله است!
حاتمیکیا می گوید که ادب او کناره گیری از موضوعات اصلی و حساس را نمی پذیرد و ادب او چنین در معرکه وارد شدن را بر می تابد!
به راستی چه کسی منتقد ادب جنگاوری فیلمساز بوده است که حاتمی کیا از ادبش دفاع میکند؟ این ادب را ما هم ارج می نهیم؛ اما مسئله این است که در موقعیت تهاجم به اساس ارزشهای دفاع مقدس و زیر سئوال رفتن مفاهیم بلند انقلاب اسلامی، ادب فیلمسازی حاتمیکیا برای دفاع از آن چه خودش، هویتش را از آنجا میداند چه محصولی را بر میتابد؟ "به نام پدر"! در ژانر ضد جنگ.
حاتمیکیا اگر احساس تکلیف و به دوش کشیدن رسالت خاصی دارد به خودش مربوط است اما باید بداند که مدتهاست ما منتظر چیز خاصی از او نیستیم! یعنی امیدها به حاتمی کیا و این که تولیداتی در تقویت گفتمان اسلام ناب داشته باشد ته کشیده است؛ بیشتر نگرانی از این است که در فیلمهای بعدیش چه بر سر گذشتهاش خواهد آورد!
بله این نگرانی جدی است؛ مخصوصاً وقتی که ابراهیم با حرارت میگوید که حتماً چمران را خواهد ساخت و باید به خدا پناه برد که ادب حاتمیکیا چگونه چمرانی را برمی تابد؟ فرزند روحالله و چریک انقلاب جهانی اسلام یا ...؟!
