باسمه تعالی
وقتی رئیس دولتی می گوید می خواهیم در مورد فلان قضیه نظرسنجی کنیم معنایش این است که دولت دوست دارد آن کار را انجام دهد و قصد دارد مخالفت های موجود را به زور آمار و نظرسنجی مدیریت کند.
کل این ماجرای نظرسنجی مورد نظر جناب روحانی در خصوص فعالیت های دیپلماتیک دولت کارکرد روانی و تبلیغاتی دارد و منفعتش هم به جیب طرف خارجی می رود که نشسته و با لذت مشغول تماشای دست و پا زدن دولت برای گشودن راه مذاکره است! مذاکره ای که هیچ نتیجه ای جز شکستن قبح گفتگو با شیطان نداشته و نخواهد داشت.
فرض کنیم دولت اعلام کند که نتیجه نظرسنجی مخالفت مردم با مذاکره است. خب حالا دولت باید چه کند؟ باید چشم امیدی که به آن سوی مرزها دوخته است کور کرده و بیاید داخل زمین بازی اصلی. بنابراین همچین گزاره ای به وقوع نخواهد پیوست.
اگر دولت اعلام کند که بر اساس نتایج نظر سنجی های کاملاً علمی، مردم با مذاکره موافقند؛ به این ترتیب امتیاز مفت و مجانی بزرگی را به طرف های خارجی داده ایم؛ زیرا آن ها به مذاکره کننده های ایرانی خواهند گفت مردم کشورتان که خواهان دوستی و نزدیکی با ما هستند بنابراین شما هم نرم و آرام باشید و حرف گوش کنید! طبیعتاً این شرایط جز ضرر برای ما چیزی به دنبال ندارد.
اصولاً هر عاملی که باعث شود طرف های خارجی احساس کنند که در داخل کشور عزم جدی برای مصالحه با غرب به وجود آمده است منجر به کاهش اعتبار و اقتدار کشور در مواجهه با آن ها می شود و عجیب اینجاست که برخی جریان های سیاسی و رسانه هایشان که خود را بسیار معتدل و با تدبیر می دانند یکسره بر این طبل می کوبند که باید روابط را غرب عادی کرد و دوستی با آن ها به نفع ما است.
این در شرایطی است که طرف آمریکایی و غربی در جهت عکس، تلاش می کند در این موقعیت حرف خود را به کرسی نشانده و ایران را مجبور به پذیرش شروط خود کند.
جریان سازش برای این که فضا را برای ذلت پذیری در کشور آماده کند با فضاسازی کاذب می کوشد ارتباط با دشمنان ملت را موجب نجات اقتصاد ملی و ایجاد رفاه در کشور برشمارد؛ در حالی که این سرابی دروغین بیش نیست و هیچ آسایشی در پس کوتاه آمدن از عزت ملی رخ نخواهد داد.
مردمان روزگار امیرالمومنین(ع) نیز تصور می کردند اگر در جنگ و اطاعت از فرمان امام(ع) کوتاه بیایند وضعیت بهتری خواهند داشت؛ اما پس از شهادت مظلومانه آن یگانه دهر، یکسره در بدبختی و نکبت سیر می کردند.
ناکامی و نگرانی اسرائیل از نزدیکی ایران و آمریکا از دیگر محورهای تبلیغات و جوسازی های جریان سازش در کشور است. این در شراطی است که آمریکا بارها حتی پس از مذاکرات تاکید کرده است که همواره منافع اسرائیل را در مذاکرات مد نظر قرار خواهد داد و این پیامی روشن به ایران است که بدون توجه به امنیت اسرائیل هیچ آرامشی در کار نخواهد بود. با این اوصاف نگرانی اسرائیل از چیزهای دیگری مانند میزان امتیاز گیری آمریکا و چگونگی نفوذ و ضربه زدن به ساختارهای ایران از خلال مذاکرات است نه صرف مذاکره که هیبت انقلابی ایران را مخدوش می سازد!
در این شرایط اعلام این که میخواهیم برای مذاکره با آمریکا نظرسنجی کنیم چه معنایی می تواند داشته باشد؟
---------------
پی نوشت:
گاهی به نظر می رسد دوستان بهتر بود قبل از انتخابات به نظرسنجی اعتماد می کردند و آن را می پذیرفتند که در آن صورت احتمالاً جناب روحانی در بهترین حالت نفر سوم و شاید هم چهارم به حساب می آمد!
