باسمه تعالی
البته بنده همانطور که پیداست متخصص تربیت کودک از هیچ جنبه ای نیستم و هیچ ادعایی هم در این زمینه ندارم و اصلاً معلوم نیست حرف هایی که می زنم به درد کسی بخورد و کلاً به درد بخورد و اصولاً هیچ ورود تخصصی در این حوزه نداشته ام و به کسی هم توصیه نمی کنم نوشته مرا جدی بگیرد و هیچ...
و اما بعد
بنده چون بچه دارم لذا این اجازه را دارم که در مورد بچه حرف بزنم چون دوست دارم تجربیات خودم را بیان نمایم!
اولین نکته ای که والدین و بلکه همه در مواجهه با بچه ها باید توجه نمایند این است کودک، یک جنس با کیفیت و درجه یک است!
توجه فرمودید؟!
کودک جنس بنجل و بی کیفیت و ضعیف و مانده و پلاسیده و ساییده نیست؛ بچه را به عنوان جنس اعلا و اورجینال تحویل آدم می دهند!
درک این نکته فوق العاده اهمیت دارد و در نوع تعامل با بچه تأثیر به سزایی خواهد داشت.
بچه نیاز به ارتباط با پدر و مادر و در مرحله بعد اطرافیان خود دارد اما این ارتباط باید ارتباطی با کیفیت و متعالی باشد نه همینجوری و از سر وقت گذرانی و رفع تکلیفی!
یعنی بچه انتظار و ظرفیت دارد که به گستردگی با والدین خود ارتباط برقرار نماید و متوقع است که این تعامل پرمحتوا و ارزنده باشد؛ یعنی والدین به عنوان افرادی که متولی تربیت و پرورش کودک هستند برای این موقعیت فوق العاده مهم، خود را به انواع مهارت ها مجهز و به گستردگی خود را برای انجام این وظیفه تربیت کرده باشند!
طبیعتاً آدم زمخت، بی هنر، بی حوصله و کج خلق را باید از اطراف کودک دور کرد.
شنیده اید می گویند پارچه حریر در کارگاه حصیر بافی حروم میشه؟!
شنیده اید می گویند قدر زر زرگر شناسد قدر گوهر گوهری؟!
منتها تفاوت ماجرای کودک اینجاست که کودک هرچند خیلی عالی تر از حریر است اما اگر برخورد نامناسبی با او صورت بگیرد می تواند تبدیل به حصیر شود!
یعنی پدر و مادر و اطرافیان و جامعه تا حدود زیادی می توانند با تاثیراتی که بر بچه می گذارند او را عزت بخشیده و یا ذلیل سازند.
پس باید مجهز به مهارت ارتباط با کودک بشویم و در خصوص کودکان به شناخت و بصیرت کافی دست پیدا کنیم تا مقدمات لازم را برای مواجهه با این جنس بی نظیر را به دست بیاوریم!
همان طور که اشاره کردم در ارتباط با کودک باید فوق العاده هنر به خرج داد؛ انواع هنرها؛ باید شعرهای زیبا بخوانیم و هرگاه کم آوردیم از کلام آهنگین استفاده کنیم و بلکه شعر بسازیم!
باید روی حرکات صورت و سایر اعضای بدن کار کنیم چون کودک به خوبی آن ها را درک می کند!
باید احترام به کودک در حد یک قدیس و نماینده خدا باشد و هرگز از کلمات غیر محترمانه در خصوص او استفاده نکنیم.
رفتارهای طبیعی کودک همانند گریه و دفع نباید موجب تکدر خاطر و خدای ناکرده بی حرمتی به کودک شود.
در این شرایط باید در نهایت احترام و عزت وی را تمیز و خوشبو کنیم و در آغوش بگیریم.
این کار به خصوص در چندماه اول ممکن است برای پدر و مادر سخت باشد ولی در عزت مندی کودک موثر خواهد بود.
...ادامه دارد
امید است با خواندن این مطلب نصیحت شده باشید
از آنجا که من خودم درگیر این موضوع هستم تقاضا می کنم اگر نظر خاصی دارید بفرمائید تا استفاده کنیم
