نصیحت به مسئولین جامعه اسلامی

بسم الله الرحمن الرحیم

ولایت‌پذیری و تبعیت از امام عصر از وظائف هر مسلمان است و در عصر غیبت، ولی فقیه عهده دار زمام امور مسلمین است. بر هر مسلمانی واجب است تا تبعیت خود را از ولی فقیه خود، هم به صورت زبانی و هم به صورت عملی اثبات کند.

ما وبلاگ‌نویسان و فعالان فضای مجازی وظیفه خود می‌دانیم تجدید بیعت خود با ولی‌فقیه را اعلام کرده و اعلام کنیم که حمایت‌ها و همراهی‌های ما با گروه‌ها و مسئولین تا زمانی است که در مسیر ارزش‌های الهی و اسلامی گام بردارند. ما با کسی عقد اخوت نبسته‌ایم و مرزهای اعتقادیمان را با تمام وجود حراست می‌کنیم.

ما معتقدیم که مشروعیت مسئولین نظام وابسته به اجرای احکام اسلامی و تبعیت از نایب عام امام زمان (عج) است و اگر کسی در غیر این مسیر گام بردارد، قرار گرفتنش در آن مسئولیت خلاف شرع و قانون اساسی است. ما از مسئولین می‌خواهیم تا «ولایت پذیری عملی» خود را اثبات کنند و راه را بر هرگونه شایعه و حرف‌های حاشیه‌ای ببندند چرا که ما معتقدیم که تبعیت از ولی فقیه در قالب سخنان زیبا نیست و باید این سخنان در عمل ظهور یابند.

تعز من تشاء و تذل من تشاء
بیدک الخیر انک على کل شىء قدیر
جمعی از وبلاگ نویسان و فعالان فضای مجازی

اسامی همه امضاء کنندگان در وبلاگ آذرپاد

باسمه تعالی

خبر پایان حضور حسین قاسمی فرماندار شیراز و شمشیر برنده استاندار، از جمله مهمترین اخباری است که می تواند در تحلیل این رویدادها موثر باشد.
قاسمی که کادر رسمی سپاه پاسداران بوده و این روزها خبر پایان ماموریتش بیش از حد شنیده می شود در واقع یکی از نیروهای کلیدی استاندار فارس در طول روزهای مسئولیتش بوده است.
هرچند با جدی شدن این موضوع تلاشهایی از جانب قاسمی برای جلب موافقت مسئولین سپاه جهت تمدید حضورش در فرمانداری شیراز به چشم می خورد که خیلی جالب است؛ مانند تجلیل وی از سردار غیب پرور به خاطر برگزاری اجلاسیه سرداران و شهدای استان فارس در اردیبهشت ماه!
اما در همین حال اوج گرفتن اخبار مربوط به تعویض شخص استاندار فارس قضایا را پیچیده تر نموده است و به استعفای مذنب می تواند رنگ و بوی دیگری ببخشد.
واقعیت این است که روند طرد برخی از نیروهای حزب اللهی خیلی قبل از این توسط مدیریت ارشد استان اتفاق افتاده بود اما هرگز اعتراضی از جانب حسین مذنب و دوستانش مشاهده نشد ولی امروز چه اتفاقی افتاده است که ناگهان وی برآشفته است.
آیا این استعفا و برخی اتفاقات مانند اخراج بیش از 50 نفر از کارکنان جوان استانداری در راستای تغییر در مدیریت استان رخ داده است؟

باسمه تعالی

طی رویدادی جالب توجه، حسین مذنب، بازرس سابق استاندار فارس، با نگارش استعفانامه­ای، کناره­گیری خود را از این سمت اعلام نمود.
مذنب که از حدود یک سال قبل با سمت بازرس استاندار، یکی از نزدیک­ترین افراد به روح الله احمدزاده کرمانی به حساب می­آمد، علاوه بر پست بازرسی، عملاً به دلیل ناآشنایی استاندار غیربومی و جوان فارس با فضای کاری استان، مشاور برجسته­ای برای وی به شمار می­رفت. این در حالی است که وی در پایان سال اول فعالیت خود عملاً از ورود به استانداری منع شده بود!
تقریباً همزمان با ورود حسین مذنب به حوزه فعالیت های استانداری، تعداد قابل توجهی از جوان­های مذهبی نیز به واسطه وی یا بدون ارتباط با او به صورتی غیراداری و کاملاً غیرحرفه­ای به بدنه استانداری تزریق شده بودند که در بخش­های مختلف مانند بازرسی، رسیدگی به شکایات، اداره ­کل اجتماعی، مشاوران جوان، روابط عمومی و ادارات دیگر مشغول به کار شدند که البته هیچگاه نتوانستند در بدنه اداری استانداری جایگاه خود را پیدا نمایند.
در میان تازه واردان، همسر حسین مذنب و تعدادی از دوستان نزدیک وی نیز حضور داشتند که به همراه وی وارد استانداری شدند.
بر اثر تغییر و تحولاتی که چندان منشأ آن روشن نیست و می­تواند دلایل اداری و یا غیراداری داشته باشد، تقریباً همه این تازه واردین که بالغ بر 50 نفر می شدند، در اقدامی بی سابقه از کارهای خود برکنار شده و ضمن تسویه حسابی نه چندان آبرومندانه، عذر آنان از استانداری خواسته شد.
نکته عجیب در این میان، نحوه برخورد با افراد اخراج شده بود. آن­جا که این اخراج شده­ها پس از مراجعه به درب استانداری، متوجه می شدند که نام آن­ها در لیستی به حراست ورودی استانداری داده شده و از ورود آن­ها به استانداری ممانعت می­گردد که این برخورد در مواردی منجر به دلخوری شدید و حتی مشاجره نیز گردید.
این اتفاق تلخ البته برای افرادی که در طول این چند ماه با حرارت زیاد از استاندار تازه وارد فارس حمایت کرده و منتقدانش را به شدت تخطئه می­نمودند نیز رخ داد که موجب تعجب همگان گردید.
این افراد کسانی بودند که در طول این مدت سینه خود را در برابر سیل انتقادات از استاندار جوان گشوده بودند و به شدت از وی دفاع می­نمودند!
به هر روی حسین مذنب نیز در میان این افراد بود و پس از چند هفته حضور کمرنگ و بلکه بی رنگ در کنار استاندار، معلوم شد که اصولاً وی دیگر جایگاهی در استانداری ندارد!
اکنون با اعلام استعفای حسین مذنب، که در واقع به مثابه اظهار بی اعتنایی گربه به گوشت تازه، در اثر ناتوانی است! باید شاهد تحولات جدیدی در عرصه سیاسی استان فارس باشیم، مخصوصاً اگر توجه نمائیم که جناب مدنب در استعفانامه­شان به چه دلایلی برای استعفا اشاره کرده­اند.
مذنب در نامه استعفایش تأکید کرده است که بارها به شخص استاندار تذکر داده است که روند حذف و طرد نیروهای حزب اللهی را متوقف سازد؛ ولی استاندار با نظر 3 تن از مشاورانش به این روند ادامه داده است و چون این وضعیت دیگر قابل تحمل نیست وی از سمت خود کناره­گیری می­کند!
البته این استعفا مربوط به هفته جاری است و هنوز رسانه­ها به آن نپرداخته­اند و یا شاید نخواسته­اند که بپردازند!
آنچه از ظاهر این حرکت برمی­آید اینست که مذنب شمشیر را برای استاندار از رو بسته و علناً وی را متهم به طرد نیروهای ارزشی و حزب اللهی نموده است که اتهامی سنگین و جدی است.
اما همزمان و از سوی دیگر نواهایی بلند شده است که تحلیل رویدادها را کمی پیچیده­تر می­کند.

...

باسمه تعالی

هرچند بر هر وبلاگ­نویس جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی است که در سالگرد شهادت سید شهیدان اهل قلم، سید مرتضی آوینی، یاد آن مرزدار حریم هنر انقلاب را زنده نماید، اما این باعث نمی شود اگر مطلب در خوری برای این روز آماده نداریم لااقل با ذکر خیری این روز را گرامی نداریم!

آوینی حق بزرگی به گردن ما دارد؛ او بود که به ما آموخت می توان تغییر کرد و رو به کمالی سرخ بال گشود.

آثار مکتوب مرتضی، همچنان تازه و داغ و تیز است! یعنی هرچه مخالفانش بیشتر در شیپور خود باختگی بدمند، آوینی زنده تر و تندتر در صحنه مقابل آن ها ظاهر می­شود.

این هم خاصیت مردان خداست! نمی میرند و همچنان چون رود جاری هستند.

ما از سیدمرتضی آوینی جا ماندیم و دو دهه بعد از او را به بازیگوشی سپری کردیم! امروز برای پرداختن به معضلات ملموس و غیر ملموس اجتماعمان به نگاه سید مرتضی و زحتمی که در تولید آثار قلمی و تصویری کشیده است احتیاج داریم و این به معنی تداوم تقابلی است که آوینی در عرصه هنر و اندیشه دنبال می­کرد.

باسمه تعالی

کار نادرطالب زاده در دعوت از ابراهیم حاتمی کیا، کارگردان صاحب سبک و برجسته ایرانی به برنامه فخیم "راز" را در مجموع مثبت و ارزنده می دانم.

چرا نباید یک کارگردان صاحب سبک که در انقلاب و دفاع مقدس رشد کرده است بتواند حرفش را بزند؛ درددل کند و از خودش دفاع نماید؛ حاتمی کیا باید حرف بزند؛ مفصل هم باید بزند؛ همه باید بتوانند حرف بزنند این یک اصل است!

حاتمی کیا وقتی با طالب زاده صحبت می کند، طبیعتاً حرف های خوب و سطح بالاتری خواهد زد و دغدغه­های انقلابی­اش را خواهد گفت؛ این­ها همه از برکات "راز" است.

اما چرا نادر طالب­زاده و رازش نخواستند جدی­تر به فیلم­های اخیر حاتمی­کیا بپردازند و دل نگرانی­های کلامی وی را با محصولات عملی  و فیلم­های تولیدی وی مقایسه کنند؟!

همه آنچه حاتمی­کیا گفت و می­شود از او تا حدودی پذیرفت این بود که چرا با من مانند دشمن برخورد می­کنید! چرا مرا تحمل نمی­کنید! و چرا به من انگ نفاق می زنید! و چرا عمیق نیستید! و چرا کارهای مرا با بدبینی نگاه می­کنید! و چرا با دشمنان انقلاب در کوبیدن من به اشتراک رسیده­اید!

ولی آنچه نگفت و طالب­زاده هم چندان سراغش را نگرفت تا توضیحی جدی بشنود این بود که بالاخره کسی با شخص حاتمی­کیا مسئله ندارد؛ آنچه هست و بحث برانگیز است فیلم­های اوست؛ فیلم­هایی که اگر در مورد جنگ است، ضدجنگ است و اگر اجتماعی است چندان با دغدغه­های جبهه انقلاب هم­آوایی ندارد!

حاتمی­کیا البته مروری تفننی روی فیلم­هایش کرد و در مورد هر کدام توضیح مختصری داد که بله! این دغدغه را در فلان فیلم پیگیری کرده ام و چنین انتقادات غیرمنصفانه­ای هم به فیلمم شده است! اما این­ها، جوابگویی به انتقادات جدی و قابل­تأمل نیست.

این را می شود پذیرفت که یک برنامه جای همه حرف­ها نیست و بیشتر به نظر می آمد، قرار است طالب­زاده فضایی در اختیار ابراهیم حاتمی­کیا بگذارد تا به زبان بیاورد که فرزند انقلاب و جنگ است و دغدغه­اش، جبهه انقلاب اسلامی است و البته که ما هم می­پذیریم، اما حاتمی­کیا هم بپذیرد که ما نمی­توانیم درباره فیلم­هایش حرف نزنیم.

فیلم­های حاتمی­کیاست که موضوع مناقشه است نه خودش؛ "به نام پدر" کدام رسالت را در جبهه فرهنگی انقلاب به دوش می­کشد و همچنین "دعوت"!

حاتمی­کیا باید بداند که نشستن در موضع طلبکار و بیان این­که من همچین هستم و همچین نیستم و باید مرا بپذیرید جواب مسئله نیست! پاک کردن صورت مسئله است!

حاتمی­کیا می گوید که ادب او کناره گیری از موضوعات اصلی و حساس را نمی پذیرد و ادب او چنین در معرکه وارد شدن را بر می تابد!

به راستی چه کسی منتقد ادب جنگاوری فیلم­ساز بوده است که حاتمی کیا از ادبش دفاع می­کند؟ این ادب را ما هم ارج می نهیم؛ اما مسئله این است که در موقعیت تهاجم به اساس ارزش­های دفاع مقدس و زیر سئوال رفتن مفاهیم بلند انقلاب اسلامی، ادب فیلم­سازی حاتمی­کیا برای دفاع از آن چه خودش، هویتش را از آنجا می­داند چه محصولی را بر می­تابد؟ "به نام پدر"! در ژانر ضد جنگ.

حاتمی­کیا اگر احساس تکلیف و به دوش کشیدن رسالت خاصی دارد به خودش مربوط است اما باید بداند که مدت­هاست ما منتظر چیز خاصی از او نیستیم! یعنی امیدها به حاتمی کیا و این که تولیداتی در تقویت گفتمان اسلام ناب داشته باشد ته کشیده است؛ بیشتر نگرانی از این است که در فیلم­های بعدیش چه بر سر گذشته­اش خواهد آورد!

بله این نگرانی جدی است؛ مخصوصاً وقتی که ابراهیم با حرارت می­گوید که حتماً چمران را خواهد ساخت و باید به خدا پناه برد که ادب حاتمی­کیا چگونه چمرانی را برمی تابد؟ فرزند روح­الله و چریک انقلاب جهانی اسلام یا ...؟!

باسمه تعالی

نتیجه مشخص و ملموس فتنه 88 در صحنه سیاسی کشور این شد که اصلاح طلبان در فضایی معلق و نامعلوم، تکلیفشان برای ادامه حضور در فعالیت های سیاسی، معین نیست.

متأسفانه شدت التهاب و درگیری در فضای سیاسی و اجتماعی کشور در جریان فتنه 88 به قدری بالا بود که ارزیابی عمومی جامعه از ابعاد آن هنوز به سطح مطلوبی نرسیده است و به این لحاظ تعیین عمق تأثیر حضور طیف های مختلف اصلاح طلبان در این ماجرا کار مشکلی است.

اما آنچه آشکار است هجوم سراسری و بی پروای افراد و گروه هایی از اصلاح طلبان با همدستی همه دشمنان داخلی و خارجی جمهوری اسلامی به کیان این نظام الهی و میراث امام امات(ره) بود که البته درایت و اخلاص رهبری و بصیرت مردم مانع از تحقق اهداف آن ها شد.

هرچند نمی توان همه اصلاح طلبان را با یک چوب راند اما شدت وقاحت قانون شکنان و مهاجمان به نظام اسلامی، که در قالب پروژه اتهام تقلب صورت گرفت به حدی است که دامن همه آن ها و بلکه دامن هر شخصیت سیاسی بی تفاوتی را هم در آتش می سوزاند.

آنچه می ماند اینست که برخی از گروه ها و احزاب اصلاح طلب مانند مشارکت و مجاهدین به واسطه حضور تمام و کمال اعضایشان در عملیاتی نمودن فتنه برعلیه نظام اسلامی به درستی از سوی مراجع ذی صلاح، فاقد صلاحیت تشخیص داده شده اند و دیگر نمی توانند حضوری در عرصه رسمی سیاست کشور داشته باشند.

دلیل اتخاذ این رویه، کاملاً مشخص و برای همه دنیا به خوبی قابل تبیین است. تهاجم به قانون و نهادهای قانونی و تلاش برای تخریب نظام مشروع کشور با همدستی بیگانگان مسئله ای نیست که بتوان از کنار آن به سادگی عبور کرد و کمترین هزینه آن در همه دنیا محرومیت از ادامه فعالیت سیاسی است.

مسامحه با این گونه آشوبگری در عرصه سیاسی عوارض وخیمی می تواند برای بالندگی نظام داشته باشد و حرکت قانونمند و مصلحانه برای اعتلای کشور را دچار خدشه و ضعف نماید.

در طول ماه­های پس از افول فتنه نیز همواره مطالبه مردم از نظام، اعمال همین منطق روشن در مواجهه با غوغاسالاران و مهاجمان به قانون بوده است که در تجمعات گوناگون آن را فریاد کرده اند.

به این ترتیب باید با صدای رسا به همه فعالان سیاسی اعلام نمود زدن زیر میز قانون و به خیابان ریختن پس از باخت در انتخابات همچنان که برای مردمان نجیب این کشور و نظام مظلوم اسلامی هزینه سنگینی در بر دارد برای این خاطیان و پشت کنندگان به رأی ملت نیز بی هزینه نخواهد بود و علاوه بر عقاب اخروی، خذلان و ذلت دنیایی نیز در انتظار آنها خواهد بود.

سایر اصلاح طلبانی که در عملیات براندازانه علیه نظام مشارکت فعال نداشته اند نیز چند دسته اند؛ یک گروه آن هایی هستند که اگرچه در وسط میدان نبوده اند اما در پشت پرده و با احتیاط، مهاجمان به نظام را تقویت کرده و یاری نموده اند.

گروه دیگر آن هایی هستند که در طول این مدت، با سیاست یکی به میخ یکی به نعل سعی در سرزنش نظام اسلامی و آلوده کردن فضای تصمیم گیری مردم و به فراموشی سپردن ظلم بزرگ تر داشته اند.

دسته هایی از اصلاح طلبان هم بوده اند که طول این مدت را با سکوت طی کرده اند و هیچ حضور مشخصی در صحنه فتنه نداشته اند.

برای این گروه های اصلاح طلب و افراد فعال در آن، برائت جستن از فتنه 88 و سران داخلی و خارجی آن و اعلام مرزبندی دقیق و مشخص با معاندان و مخالفان نظام اسلامی و سعی در جبران خطاها، حداقل انتظار برای ادامه حضور در عرصه سیاسی کشور است.

اما آنچه گاهی در اظهارنظرهای برخی از اصلاح طلبان به چشم می خورد این است که جامعه را دارای تمایلات اصلاح طلبانه و در نتیجه متمایل به گروه های اصلاح طلب معرفی میکنند!

این هم حکایت جالبی است! این گروه ها دانسته یا نادانسته تمایل به اصلاح را که در نهاد تمام ابنای بشر وجود دارد و انقلاب اسلامی ما هم بر اساس آن شکل گرفته است را مترادف تمایل به احزاب اصلاح طلب که خیانت و وطن فروشی برخی از آن ها محرز و آشکار است، معرفی می کنند.

آری! مردم ما دارای تمایلات اصلاح طلبانه هستند و البته همین مردم از خائنان به آرمان های امام(ره) و انقلاب و آشوب طلبان و فتنه انگیزان بیزارند.

در واقع بسیاری از اصلاح طلبان نمی خواهند این موضوع را بپذیرند که اصولاً حضور آن ها در کشتی نظام زیر سئوال است و ابتدا باید برادری خود را ثابت کنند و سپس به انتقادهای گزنده از دولت و یا احیاناً نظام بپردازند.

بنابراین آنچه از برخی افراد منسوب به جریان اصلاح طلب که همچنان خود را وفادار به آرمان های امام(ره) می­دانند انتظار می­رود، بازگشت به مسیر صحیح انقلاب و مردم و اعلام سرافرازانه پایبندی به ولایت و ارزش های اسلامی است.

یا فتاح

اخراجی ها3 به بیننده امکان می دهد که 2 ساعت به فضاحت فتنه گران بخندد و در همان حال 2 ساعت بر مظلومیت فرزندان انقلاب اسلامی اشک بریزد.

باید به مسعود دهنمکی به خاطر ساخت اخراجی ها3تبریک گفت چراکه بینندگان فیلمش در سالن های سینما به قدری متأثر می شوند که به راحتی گریه می کنند و حال آن که هرگز برای گریستن به سینما نرفته اند!

اخراجی ها3 اگرچه انتخابات اخیر ریاست جمهوری و حوادث جنجالی و تاریخی آن را دستمایه فیلمش قرار داده است؛ اما فیلمی درباره انتخابات نیست و به اندازه توان فیلم، درباره لایه های زیرین حوادث اجتماعی سیاسی تاریخ انقلاب اسلامی است.

فیلم با لطافت و ظرافت لباس تظاهر را از تن بازیگران عرصه سیاست بیرون می کشد و آنان را بی دفاع مقابل تماشاگران نمایش می دهد تا بینندگان بتوانند یک دل سیر به زرنگ بازی های این طراران بخندند و آن ها را تمسخر کنند.

این خندیدن خیلی ارزش دارد و باید قدر آن را دانست و البته قدر اخراجی ها را که ادبیات سیاسی و اجتماعی اش حسابی در جامعه نفوذ کرده و بدون اغراق باید گفت سیایسون باید مراقب خود باشند تا در قالب تیپ های شخصیتی این سری فیلم ها قرار نگیرند که اگر چنین شود رهیدن شان از بند بسی مشکل می نماید.

اخراجی ها3 پر از نمادهایی است که باید درباره آن ها حرف زد؛ از مهمترین این نمادها دختری به نام ایران است که نفسش را از فداکاری و ایثار رزمندگان اسلام در جبهه ها گرفته است و در دامن پر مهر و عطوفت آن ها بزرگ شده است.

این دختر، نماد ایران است و در حوادث انتخابات اخیر، خیلی فعال و پرتلاش مشغول عکس برداری از ستادها و رفتارهای انتخاباتی رقبا است.

وی اگرچه دچار تردیدهایی در دل سپردن به شخصیت ها یا تأسی از شاخص ها می شود اما خیلی زود راهش را از میان رنگ ها و جنجال های اغواگر سیاسی پیدا می کند.

قصه اخراجی ها3 مارمولک هم دارد! مارمولکی که قرار است مثلاً به تقلید از جام جهانی فوتبال نتیجه انتخابات را پیش بینی کند و البته پیش بینی هم می کند؛ یک پیش بینی توهم آور!  چقدر این مارمولک خوب در فیلم جا می گیرد و البته در ذهن تماشاگر و دیگر نیازی هم نداریم که زیاد دنبال مصادیقش بگردیم که خودشان نقششان را فریاد زده اند.

آنچه در زیر قصه اخراجی ها3 جریان دارد، داستانی رنجی است که فرزندان امام(ره) در این رهگذر می کشند؛ رنج مشاهده بازی خوردن دختر ایران در بازی رنگ ها و رنج بازیگری و حقه بازی مدعیان شکم گنده دفاع مقدس که روایت وارونه شان از جنگ و جهاد فریاد جانبازان را بلند می کند و البته صدای گریه تماشاگران فیلم در سالن سینما هنگام مشاهده درد و جانبازی بازماندگان دفاع مقدس نشانه موفقیت فیلم در به تصویر کشیدن این غم جانکاه است.

پیش بینی فروش فوق العاده اخراجی ها3 کار چندان دشواری نیست و این احتمال که بتواند رکورد فروش در تاریخ سینمای ایران که در اختیار اخراجی ها2 می باشد را جابجا کند چندان دور از ذهن نمی نماید.

یا الله

کتاب داستانی "دا" روایتی زنده و گویا از دفاع بی دریغ و فراتر از مرزهای قومیتی و جغرافیایی از حریم ارزش های الهی در عاشورای ایران است.

مثل این که سیده زهرا حسینی -نویسنده کتاب- برای ماموریت های ویژه و فوق العاده، پرورش یافته است چرا که بعد از نقش آفرینی جانانه و زینبی در کربلای ایران و در دفاع از خرمشهر، این بار خوانندگان کتابش را با ارائه ناگفتنی های شنیدنی اش از اولین روزهای حماسه و مقاومت، غافلگیر و غرق شگفتی می کند؛ شگفتی که البته با غمی جانکاه و تحسین و افتخار همراه است.

بعد از خواندن "دا" خواننده در می یابد چه گنجینه عظیمی از ارزش های انسانی و الهی نهفته در جنگ نابرابر هشت ساله، از او دریغ شده است و چگونه با بیان دورنما و عبور با کلی نگری از کنار وقایع دفاع مقدس، صحیفه های زرین جوان مردی ایرانیان ورق نخورده باقی مانده است.

روایت گر "دا" دختری است که در دل روزهای پرآشوب و متلاطم سال های انتهایی حاکمیت طاغوت و استقرار نظام اسلامی در ایران به بلوغ می رسد؛ هرچند اهمیت بخش های ابتدایی کتاب در توصیف روزگار آوارگی و مهاجرت خانواده خانم حسینی را نباید دست کم گرفت. در همین روزهاست که نویسنده آموخته است اصل وجود او در اعتقادات و وابستگی های دینی است و همه آن چیزی که غیر از معتقدات اصلی اش می باشد مانند قومیت و سکونت گاه، فرعی است.

غسالخانه عزیزان

خرمشهر و تهاجم صدامیان به آن، تجلی گاه اراده و ایمان خانواده حسینی در دفاع از حریم ارزش های الهی است آنجا که پدر به عنوان کارگر شهرداری، از قبر کندن خسته شده و اسلحه به دست می گیرد و فرزند بزرگ خانواده نیز به لباس سپاهی درآمده و راهی میدان جنگ می گردد. زهرا حسینی و خواهرش لیلا نیز علی رغم همه لطافت دخترانه و سن ناچیزشان ناچار وارد ماجرایی تلخ و طاقت­فرسا می­شوند؛ غسالخانه جایی است که آن­ ها برای خدمت کردن بر گزینند.

خواننده دا صفحات زیادی از کتاب را با التهاب و سختی و روزهای غسالخانه با راوی کتاب همراه می شود. غسل و کفن و دفن شهدای تهاجم ارتش بعثی به خرمشهر و توصیف دقیق صحنه های دلخراش برخورد با آشنایان و دوستانی که ساعت به ساعت پرپر می شوند و خواهران حسینی به همراه تعداد اندکی از زنان غساله ناچارند آن ها را از حمله سگ های وحشی حفظ کرده و پس از غسل و تکفین به خاک بسپارند روندی که خیلی زود به پدر و برادر خانم حسینی می رسد و آن ها هم شهید می شوند.

مدیریت پشت صحنه جنگ

مجروحیت خانم حسینی او را از صحنه درگیری مستقیم با بعثی ها دور می کند و این بار او با مدیریت عقبه جنگ با رزمندگان همراه است.

نویسنده با یکی از رزمندگان جبهه ازدواج می کند تا همچنان در التهاب درگیری جبهه حق و باطل بماند.

فروش فوق العاده کتاب دا بی تردید گویای اقبال جامعه به ادبیات پایداری و نهضت جهانی اسلام است که در چند ده چاپ کتاب دا متبلور شده است.

باسمه تعالی

خبرهایی که این روزها از اوضاع بحرانی و متلاطم کشورهای اسلامی به گوش می رسد وضعیت ناامیدکننده ای را برای اندک هواداران جنبش سبز تصویر نموده است.

سران و حکامی که یکی پس از دیگری زیر پایشان شل شده و غزل خونین خداحافظی را سر می دهند عموماً از هواداران جنبش سبز و دوستداران اضمحلال انقلاب اسلامی بودند که پس از ناکامی فتنه گران سبز در تحقق اهداف شومشان، تدریجاً به فکر مقصد فرار افتاده اند.

صبر و بصیرت انقلابی ملت ایران، رسوایی دشمنان جهان اسلام را در پی داشته است و حامیان دیکتاتور جنبش سبز هم اینک در حال سقوط از اریکه قدرت و تابلویی گویا برای عبرت آموزی در برابر دیدگان مخالفین جمهوری اسلامی هستند.

تقریباً هیچ چشم انداز مثبتی برای مخالفین داخلی جمهوری اسلامی و هواداران منافقین باقی نمانده است که با اتکای به آن به حیات خود ادامه دهند.

با وقوع انقلاب های پی در پی در منطقه، جمهوری اسلامی که از مدتی قبل قدرت اول منطقه به شمار می آمد اینک آشکارا، مرجع تصمیم گیری های اساسی خاورمیانه و در واقع کل جهان محسوب می شود و این دردی جانکاه برای معاندین این مردم صبور و بصیر است.

آمریکای ابرقدرت، مانند عیالواری گرفتار، متحیر و ذلیل مانده و احتمالا از میان این همه دیکتاتور کوچک و بدبختی که روی دستش مانده است، باید به فکر عزیز دردانه اش، رژیم غاصب صهیونیستی باشد و آن را از روی زمین جمع کند.

در این میان آنچه به سبزهای ایران هویت می بخشد، صرفاً تلاش برای منحرف کردن افکار عمومی از مبارزات اسلامی مردم منطقه است که منجر به ایجاد فضای محدودی برای تنفس بیشتر رژیم صهیونیستی خواهد شد.

از سوی دیگر در نقاط مختلف دنیا هرچه به پیش می رویم، آن چه دیده می شود تزلزل و بی آبرویی روز افزون حکومت ها و شخصیت های هوادار سبزهای ایران است که چون ایران را عامل این زمین لرزه بین المللی می دانند، به باقی مانده پیاده نظان فتنه در ایران به عنوان عاملی جهت انتقام از جمهوری اسلامی می نگرند؛ انتقامی که در واقع چیزی جز ایجاد فضای بانشاط برای برگزاری مانورهای شهری نیروهای بسیج و پلیس ایران و عملیات های رسانه ای نمی تواند باشد.

در واقع نقش تعریف شده برای جنبش سبز ایران و سران فتنه جز این ها چیزی نمی تواند باشد زیرا سایر کارکردهای تعریف شده برای این گروه به تدریج زائل شده است و هم اینک چیزی جز "جان پناهی اسرائیل خونخوار" برایشان باقی نمانده است.

باسمه تعالی

در طول فتنه پس انتخابات سال گذشته علی محمد دستغیب همیشه تلاش می کرد و می کند که خودش را جزئی از علما و مراجع کشور جا بزند و به نمایندگی از آ ن ها به نظام و ولایت اهانت نماید.

وی در بیانیه هایش همواره می گوید نظر علما این است ؛ مراجع این گونه اند ؛ باید علما را راضی کرد ؛ اعتبار خبرگان به نظر مراجع است...

ولی سیر اتفاقات هر چه به پیش رفته است عکس این مطلب را ثابت نموده و این فرد هر روز منزوی تر شده ولی البته از رو نرفته و اعتماد به نفس خودش را حفظ کرده است!

مثلاً قبل از برگزاری اجلاس خبرگان، شروع به فضا سازی و نامه پراکنی نمود و سعی داشت نمایندگان مجلس خبرگان رهبری را همراه خود معرفی کند و مجالی برای فتنه انگیزی به دست آورد. ولی جریانات به گونه ای پیش رفت که ایشان تقریباً محو شد و به قدری فضا برایش ضیق گشت که حتی نتوانست در این اجلاس حاضر شود و دوستانش از روی ناچاری شروع به تراشیدن توجیهاتی برای این غیبت او نمودند. بهر روی معلوم شد علی محمد دستغیب در خبرگان هیچ جایگاه و همراهی ندارد و بی خودی دور برداشته است. چند روزی نگذشت که باز هم مطالبی نشر داد که بله علما این چنین هستند و نظرشان چیز دیگری است و مجلس خبرگان از جایگاه خود دور شده و ... . اتفاقاً چند روز بعد جامعه روحانیت شیراز بیانیه شدیداللحنی بر علیه وی صادر کردند و از مهم تر اینکه در روز شهادت امام صادق (ع) همه علما و روحانیون شیراز در مجلس عزا در مدرسه خان به میزبانی آیت الله ملک حسینی شرکت کردند و باز هم طبق معمول، غائب در این میان کسی نبود جز مراد طایفه آتشیها! و معلوم شد ایشان چه جایگاهی در میان علمای و روحانیون شیراز دارد.

هنوز مدتی نگذشته بود که حجت الاسلام و المسلمین سید مهدی دستغیب متولی حرم مطهر حضرت احمد بن موسی (ع) با ارسال نامه ای خدمت رهبر معظم انقلاب، نسبت به معرفی افراد پیشنهادی جهت تشکیل هیئت امنای حرم مطهر کسب اجازه نمود و مقام معظم رهبری نیز پاسخ مثبت دادند و بار دیگر معلوم شد دایی آقای علی محمد دستغیب هم اعتقادی به جو سازی های این فرد ندارد و ان شاء الله چند روز دیگر با سفر امام عاشقان، به شهر مقدس قم معلوم خواهد شد آقای دستغیب از جانب کدام علما سخن می گوید و نظریه می دهد!